Δευτέρα 18 Απριλίου 2011

facebook sucks




10 λόγοι για να εγκαταλείψετε το facebook

1. Μοιάζει με κακό, φτηνό reality.
2. Δεν είναι ασφαλές.
3.  Το κοινό του αποτελείται από εφήβους.
4. Δεν έχεις 854 φίλους, έχεις μόνο 4.
5. Υπάρχουν καλύτεροι τρόποι να προωθήσεις το προϊόν σου.
6. Είναι χρονοβόρο και υπάρχουν καλύτεροι τρόποι να ξοδέψεις την ώρα σου.
7. Είναι αντιεπαγγελματικό.
8. Δεν υπάρχει αληθινή επικοινωνία, είναι virtual.
9. Το μορφωτικό επίπεδο είναι χαμηλό.
10. Εκθέτει την προσωπική σου ζωή κι είναι ξευτίλα, αν και αυτό πάει στο νο. 1.

Κυριακή 17 Απριλίου 2011

οι φύλακες στα μουσεία




Όταν μπαίνω σε ένα μουσείο, ή πινακοθήκη ή γκαλερί παρατηρώ τους φύλακες.
 Είναι αναγκασμένοι να είναι πάντα εκεί, ανάμεσα στα εκθέματα που πολύς κόσμος τα κοιτάζει για αριστουργήματα και τα θαυμάζει όμως σε αυτούς που είναι ζωντανά εκθέματα δε ρίχνουν δεύτερη ματιά.
Αυτοί πως νιώθουν άραγε; Μισούν ή αγαπούν την τέχνη;
Κάτι μου λέει ότι θα τη μισούν.
Συνηθισμένοι σε τόσα έργα τέχνης τα έχουν παρατηρήσει ποτέ οι ίδιοι;
Έχουν την παιδεία να αγαπήσουν την τέχνη;
Ανήκουν στο προλεταριάτο;
 Έχουν γνώσεις;
Μπορεί να αδικώ κάποιους από αυτούς. Αυτούς που βλέπω να μην την παλεύουν άλλο. Να είναι στο όριο. Να υποφέρουν από την ορθοστασία και τη βαρεμάρα. Είναι φρικτό να βάλεις έναν άνθρωπο να φυλάει έναν πίνακα. Πινακοφύλακες όπως ανθρωποφύλακες. Φοράνε στολή ή κοστούμι έχουν και κάτι ασύρματους. Ίσως τους αδικώ. Θα ήθελα να μιλήσω με κάποιον από αυτούς να μου πει πώς νιώθει. Κάνουν διαλλείματα; Καπνίζουν; Μιλάνε με συναδέλφους;
Στέκουν σιωπηλοί και περιφέρονται. Ο κόσμος περνάει μπροστά από κάθε έκθεμα, το κοιτάει, το περιεργάζεται, το θαυμάζει και μετά περνάει στο δίπλα. Κάποιοι έρχονται με τα παιδιά τους άλλοι με τους συντρόφους . Κάποιοι είναι σχετικοί άλλοι ανίδεοι, κάποιοι κάνουν εύστοχα σχόλια άλλοι κάνουν ηλίθια σχόλια και μάλιστα τα πιο ηλίθια που μπορείς να ακούσεις. Και οι φύλακες σιωπηλοί να τα υπομένουν όλα αυτά, να υπομένουν καρτερικά εμάς τους "φιλότεχνους".
 Βιώνουν μοναξιά άραγε, υπαρξιακά προβλήματα;
Τι γνώμη έχουν για την τέχνη;
 Όταν τα φώτα σβήνουν και οι αίθουσες κλειδώνουν κι όταν τα έργα μένουν μόνα τους στο σκοτάδι και οι φύλακες ρίχνουν μια τελευταία ματιά, τι σκέφτονται ;
 Αγαπάν αυτά τα αγάλματα; Την Ιπποδάμεια που την αρπάζει ένας κένταυρος; Το σκίτσο του Μοντιλιάνι; Πράγματα καθημερινά οικεία για αυτούς.
Ονειρεύομαι ότι είμαι σε ένα μουσείο. Κάθομαι σε έναν  καναπέ και είμαι μόνη μπροστά σε ένα έκθεμα, έχουν φύγει όλοι, δεν ξέρω αν είναι νύκτα ή μέρα. Έρχεται ο φύλακας, πλησιάζει και μου εξηγεί λεπτομέρειες. Είναι ένας ποταμός γνώσεων, τα ξέρει καλύτερα κι από τον καλύτερο ξεναγό. Μιλάει με ευαισθησία και με γνήσια αγάπη. Είναι ευαίσθητος και βαθιά φιλότεχνος.
Κάποτε ήμουν στο Μυστρά. Μπήκα μέσα σε μια βυζαντινή εκκλησία. Με πλησίασε ο φύλακας. Ο φύλακας ήταν σαλός. Δεν ήξερα αν πρέπει να τον λυπηθώ ή να γελάσω. Στεκόμουν με την αμηχανία ενός "ανώτερου" μπροστά σε κάποιον που τον αδίκησε η φύση. Αυτός με πλησίασε και άρχισε να μου λέει λεπτομέρειες για τις αγιογραφίες και την ιστορία τους. Είχα μείνει άναυδη. Συγκινήθηκα. Ένας χαζός, καθυστερημένος φύλακας.

Τρίτη 5 Απριλίου 2011

Απρίλης

Οι νεραντζιές έχουν ανθίσει στην Αθήνα. Σου κάνει εντύπωση αυτό το άρωμα που ξεχύνεται μεθυστικό μέσα στο τσιμέντο. Είναι η άνοιξη που σκάει από παντού, αδιάφορο αν υπάρχουν μηχανάκια και αυτοκίνητα και εξατμίσεις.