Ιάννης Ξενάκης

Ιάννης Ξενάκης

αφιέρωμα στη μνήμη του στο Μέγαρο Μουσικής Παρασκευή 2 και Σάββατο 3 Δεκεμβρίου

Λεωνίδας

Κάθε φορά που  κατεβαίνω στη Σπάρτη, πάω στο γήπεδο και τρέχω. Το στάδιο βρίσκεται στην άκρη της πόλης εκεί που τελειώνει η λεωφόρος Παλαιολόγου και αρχίζει ο λόφος της αρχαίας Σπάρτης με τα αρχαιολογικά ευρήματα. Εκεί βρίσκεται τοποθετημένο ένα  άγαλμα μεγάλων διαστάσεων πάνω σε ένα μαρμάρινο βάθρο, του Λεωνίδα. Αυτού που πολέμησε στις Θερμοπύλες με τους τριακόσιους Σπαρτιάτες και τους επτακόσιους Θεσπιείς.
Όταν τρέχω λοιπόν κάθε φορά που περνάω από κείνο το σημείο βλέπω επισκέπτες να θαυμάζουν το γλυπτό και να τραβάνε φωτογραφίες. Καμιά φορά κάτι παιδιά βάζουν ένα φορητό κασσετόφωνο (? ή cdplayer?) και κάνουν breakdance. Κάθε Σεπτέμβρη, οι σπαρταθλητές που τερματίζουν φιλούν τα πόδια του  που είναι μέσα στα σανδάλια και κλαίνε καθώς πίνουν νερό του Ευρώτα μέσα από πήλινα αγγεία που τους προσφέρουν νεαρές Σπαρτιάτισσες ντυμένες με χιτώνες (αποθέωση του κιτς). Κάποτε το σπαθί του αδριάντα βρέθηκε να λείπει και σύντομα αντικαταστάθηκε από ένα άλλο. Ο Λεωνίδας είναι στιβαρός, χεροδύναμος, δυνατός, ρωμαλέος, γυμνασμένος και τρομερός πολεμιστής έτοιμος για την πιο άγρια μάχη. Κρατάει τη βαριά ασπίδα και στο άλλο χέρι κραδαίνει το σπαθί. Έχει περικεφαλαία και περικνημίδες. Φοράει μια αρχαία στολή με θώρακα και ύφασμα που καλύπτει τα αχαμνά.
Σήμερα είχα πάει να τρέξω πάλι ..Ήμουν γεμάτη ενέργεια κι έτρεξα σε καλό χρόνο  όταν είδα κάτι που με ξάφνιασε πολύ και με συγκίνησε : ένας άντρας είχε ανέβει στο ας το πούμε σκαλοπάτι -απλά εξέχει λίγο το μάρμαρο - κι είχε αγκαλιάσει την περικνημίδα του Λεωνίδα . Είχε γαντζωθεί πάνω στο άγαλμα ισορροπώντας μετά βίας πάνω στο μάρμαρο. Τον είδα να έχει ένα μακρύ μπαστούνι και να χτυπάει ελαφρά το μπρούτζινο σώμα του. Η πρώτη στιγμιαία σκέψη που μου πέρασε από το μυαλό είναι ότι πρόκειται για κάποιο βάνδαλο όμως παρατήρησα καλύτερα. Ήταν ένας τυφλός άντρας που με το ειδικό μπαστούνι του ψηλαφούσε τον αδριάντα. Μια γυναίκα -τυφλή κι αυτή με μπαστούνι τον υποβάσταζε με όλη της τη δύναμη. Αυτός σε μια εναγώνια προσπάθεια, μισοκρεμασμένος να προσπαθεί να "δει" . Το άγγιζε στο μηρό, στις κνήμες, στα γόνατα αγκαλιασμένος πάντοτε μαζί του..
Αυτή η εικόνα του τυφλού ζευγαριού θα αργήσει πολύ καιρό να σβήσει από τη μνήμη μου: ο αρχαίος βασιλιάς, ένα σύμβολο πανανθρώπινο να αγαπιέται.

Εκλογές

"Θα πηγαίνουμε εκδρομές στα ποτάμια και στα βουνά."

"Θέλω να με ψηφίσετε: θα αγοράσουμε σκοινί και θα φτιάχνουμε αστεράκια για τα Χριστούγεννα."

"Θέλω να έχουμε κουμπαρά και να πηγαίνουμε για σκι και ηλεκτρονικά παιχνίδια."

"Κυρίες και κύριοι ζητάω να με ψηφίσετε για το λόγο ότι θα εξυπηρετώ τα παιδιά, υπόσχομαι ότι θα πηγαίνουμε εκδρομές και θα κάνουμε μάθημα και μουσική και καλλιτεχνικά και καλλιέργειες."

"Εγώ εύχομαι να πάμε εκδρομή και να πάμε στο θέατρο να δούμε παράσταση θα σε κάνω βασίλισσα και να φτιάξουμε έξω ένα γήπεδο τένις."

"Εγώ θέλω να πάμε καμιά εκδρομή."

"Θέλω να με ψηφίσετε γιατί το σχολείο θέλει μεγάλο ενδιαφέρον και θέλω να κάνω δουλειά, καινούρια παγκάκια γιατί δεν έχουμε που να κάτσουμε κι αν θέλετε να πάρουμε έναν κουμπαρά και να μαζέψουμε λεφτά."

"Να πηγαίνουμε εκδρομές, να πάρουμε ένα καινούριο γιατί έχει χαλάσει να βλέπουμε dvd, να φτιάξουμε τη μπασκέτα που έχει χαλάσει, τα παιδιά να ακούνε τους δασκάλους, ευχαριστώ που με ακούσατε."

: οι προεκλογικοί λόγοι των παιδιών, μαθητικές εκλογές  ε.ε.ε.ε.κ νομού Κορινθίας

ποιήματα για το Σολωμό

ΔΟΝΗΣΕΙΣ

Μακάριος εκείνος όταν
τον κατάκλυσε ο θάνατος
γκρεμίζοντας τη λαλιά του
σα να μπουκώθηκε με χιόνι
και μούδιασε η φτερούγα του κόσμου
μακάριος ο ταραγμένος απ' το αίνιγμα του δυόσμου.

Μακάριος ο Θεόφιλος που άγιασε με περικεφαλαία.
Μακάριος ο Διονύσιος κόμης Σολωμός
άγων φάος αγνόν απ΄ το αλωνάκι, μακάριος,
όταν έπαυε να γράφει
κ' έγραφε μέσα-μέσα στην ψυχή του
πίνοντας.

Γι' αυτό η ποίηση βγαίνει με τα πρόβατα
θωπεύει τις αγιάτρευτες σκυλίτσες.

Νίκος Καρούζος, από τη συλλογή "Πενθήματα" , 1969.

ΑΝΤΙΘΕΤΟΣ ΥΠΝΟΣ

Χυμένη η καρδιά μου στο θαυμαστό ηλιοβασίλεμα.

Πόσες φορές συλλογιστήκαμε τη νηνεμία

του πάθους και του πόνου μέσα μας;

Ω σοβαρά και ιδεώδη χρώματα!

Πέρα στη δύση έχουν λιώσει τα βουνά

μόλις που διαγράφονται στον καμβά του αέρα

και μονάχα οι αιθέριες γραμμές τους βαυκαλίζονται

στο βεβαιότερο έρωτα της παρουσίας.

Ο πόνος απ' τη μεριά του είναι ήσυχος

κι ατάραχο το πάθος

οι φιόγκοι της φωτιάς στα ξύλα του χειμώνα.

Νίκος Καρούζος, από τη συλλογή "Πενθήματα" 1969

Οι προϋποθέσεις της Δημοκρατίας

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                  

Βασική λοιπόν προϋπόθεση του δημοκρατικού πολιτεύματος είναι η ελευθερία. Κι η ελευθερία έχει χαρακτηριστικό γνώρισμα τη δυνατότητα των πολιτών άλλοτε να κυβερνούν κι άλλοτε να κυβερνιούνται. Και, πραγματικά, το δημοκρατικό δίκαιο έχει ως χαρακτηριστικό του το να υπάρχει ισότητα που στηρίζεται στον αριθμό και όχι στην αξία των πολιτών, και έτσι, αφού αυτό είναι το δημοκρατικό δίκαιο, το πλήθος των πολιτών κυριαρχεί στην πολιτική ζωή. Σκοπός της δημοκρατίας είναι η υπακοή στην πλειοψηφία αυτό επιτάσσει το δημοκρατικό δίκαιο. Γιατί, υποστηρίζεται, κάθε πολίτης πρέπει να έχει ίσα δικαιώματα. Επομένως στα δημοκρατικά πολιτεύματα συμβαίνει να έχουν οι φτωχοί μεγαλύτερη πολιτική δύναμη από τους πλούσιους, αφού είναι περισσότεροι στον αριθμό κι οι αποφάσεις της πλειοψηφίας των πολιτών έχουν κύρος. Μια απόδειξη λοιπόν της ελευθερίας είναι αυτή, κι αυτή, τη δύναμη της πλειοψηφίας, τη θεωρούν όλοι οι δημοκρατικοί βασικό χαρακτηριστικό του δημοκρατικού πολιτεύματος. Άλλο, επίσης βασικό, χαρακτηριστικό γνώρισμα της ελευθερίας είναι να ρυθμίζει ο καθένας τη ζωή του όπως αυτός θέλει...Αυτός είναι ο δεύτερος σκοπός της δημοκρατίας κι από αυτόν πηγάζει η άποψη να μη ζουν οι πολίτες κάτω από κάποια πολιτική αρχή, και προ πάντων κάτω από την εξουσία ενός ανθρώπου. Διαφορετικά, αν αυτό δεν είναι δυνατό, να άρχονται και να άρχουν περιοδικά. Έτσι με την περιοδική ανάληψη της πολιτικής εξουσίας από όλους τους πολίτες, εξασφαλίζεται η ελευθερία, που έχει ως χαρακτηριστικό στοιχείο την ισότητα των πολιτών...

Αριστοτέλης, Πολιτικά Ζ', 1317Β,2

                                                      

Στο παιδί μου

Στο παιδί μου δεν άρεσαν ποτέ τα παραμύθια

Και του μιλούσανε για Δράκους και για το πιστό
σκυλί

Για τα ταξίδια της Πεντάμορφης και για τον
άγριο λύκο

Μα στο παιδί μου δεν άρεσαν ποτέ τα παραμύθια

Τώρα, τα βράδια, κάθομαι και του μιλώ
λέω το σκύλο σκύλο, το λύκο λύκο, το σκοτάδι
σκοτάδι,

του δείχνω με το χέρι τους κακούς, του μαθαίνω
ονόματα σαν προσευχές, του τραγουδώ τους νεκρούς μας.

Α, φτάνει πια! Πρέπει να λέμε την αλήθεια στα παιδιά.

Μανώλης Αναγνωστάκης