Μέτρα τα αμύγδαλα,
μέτρα ό,τι ήταν πικρό και σε κράτησε ξύπνια,
μέτρα και μένα σε αυτά.
Το μάτι σου γύρεψα, όταν το άνοιξες και κανείς δεν σε κοίταξε,
την κρυφή εκείνη τεντώνω κλωστή
από όπου η στάλα δροσιάς που σκεφτόσουν
κύλησε κι έπεσε μες στις κανάτες
που φυλάει μια ρήση η οποία δεν έβρισκε θέση στην καρδιά κανενός.
Τότε πρώτη φορά μπήκες όλη στο όνομα που ήταν δικό σου,
προς το μέρος σου βάδισες με σίγουρο βήμα,
τα σήμαντρα ελεύθερα γύρισαν στο καμπαναριό της σιωπής σου,
έπεσε πάνω σου αυτό που κρυφάκουγες,
το νεκρό σε αγκάλιασε με το χέρι κι εσένα,
και διαβήκατε τριάδα το βράδυ.
Κάνε με πικρό.
Μέτρα με στα αμύγδαλα.
Paul Celan, Αφιόνι και μνήμη, μετάφραση Γιώργος Σαγκριώτης.
