Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012

Άνοιξη




Botticelli painted his large pagan allegories probably taking advice from the poet Poliziano as well as the Neoplatonist philosopher Marsilio Ficino. The masterpieces have come to symbolize the florentine golden age under Lorenzo the Magnificent in the 1470s and 1480s, for whose circle they were painted.

Part of a generation of painters grown bored with Masaccios austere realism Boticcelli introduced an element of Gothic elegance and wistfulness, which adds to the romantic appeal of this pagan theme. The figures in Spring especially lack the solidity of much earlier Quattrocento art, and the background recalls a Gothic tapestry. By giving a form to current neo-pagan literary and philosophical ideas through his exceptionally limpid color and impeccable clear draughtsmanship, Botticelli perhaps unwittingly brought about a revolution in art. His Venus was the first large-scale female nude in Western art for a thousand years.


Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2012

Είναι πολλά τα λεφτά Άρη

ΚΑΙ ΧΟΥΝΤΑ ΚΑΙ ΦΟΥΝΤΑ

τοιχοκολλημένο σε τοίχο με στένσιλ τη μάπα του γιωργάκη

μόλις γύρισα από την μεγαλύτερη συγκέντρωση που έχω δει ever.. σώα κι αβλαβής . Από την πλατεία αγίων ασωμάτων  υπήρχε κόσμος. Στην μητροπόλεως χτυπούσαν την καμπάνα της μικρής εκκλησίας πένθιμα σαν σε λιτανεία . Πολύ δακρυγόνο  αλλά όσοι κατέβηκαν ήταν συνειδητοποιημένοι . Μου έκανε εντύπωση που έβλεπα άτομα όλων των ηλικιών και ειδικά  ηλικιωμένους με μαλόξ στα πρόσωπα. Ωραία στιγμή που χειροκροτούσαμε με τη φίλη μου το παμε που ανέβαινε από αμαλίας και μετά ενωθήκαμε μαζί τους αλά μπρατσέτα κι ανεβαίναμε προς τη βουλή φωνάζοντας "χωρίς εσένα γρανάζι δε γυρνά εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά" αλλά όχι για πολύ γιατί το μπλοκ του πάμε κάποια στιγμή  έμεινε ακινητοποιημένο .Εμείς φτάσαμε μπροστά στο κοινοβούλιο όπου κάποιοι ξελαρυγγιάζονταν να φωνάζουν ή ταν ή  επί τας. Κάποια στιγμή που έσκασε δακρυγόνο μπήκαμε στον εθνικό κήπο όπου ματ είχαν σπάσει τις λάμπες κι είχαν κρυφτεί κάτω απ' τα δέντρα στα σκοτεινά. Κάποιοι είχαν στήσει μικροφωνική κι ακούγονταν  ξυλούρης: τούτες τις μέρες ο άνεμος μας κηνυγάει γύρω σε κάθε βλέμμα το συρματόπλεγμα γύρω στην καρδιά μας το συρματόπλεγμα γύρω στην ελπίδα το συρματόπλεγμα πολύ κρύο εφέτος   Πάντως οι ελληνικές σημαίες ήταν πολύ λιγότερες από το καλοκαίρι. Ο κόσμος δεν έφευγε και έπεσαν τόνοι δακρυγόνα. Μου άρεσε πολύ ν' ακούω τα πηγαδάκια και τα ευφάνταστα σχόλια των ανθρώπων που είχαν έρθει να διαδηλώσουν.
Στο λεωφορείο που μας έφερε από κόρινθο στην επιστροφή  ακούγαμε nivo
Καλημέρα ελλάδα σου μιλάει ο nivo



κάθομαι και βλέπω την ψηφοφορία

ναι 199 βουλευτές
αύριο ξημερώνει μια άλλη ελλάδα 

Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2012

Μπλιαχ


ΜΜΕ συντονισμένα ενορχηστρωμένα να δείχνουν τον τραπεζίτη Παπαδήμο να περιγράφει την "κόλαση της χρεοκοπίας". Οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί της αστικής τάξης βλ. χουντοκάναλα, σε όλο τους το μεγαλείο με τους μελοδραματικούς τους τόνους να υπνωτίζουν , να αποπροσανατολίζουν, να τρομοκρατούν, να προβοκάρουν.

Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2012

Επανοπλισμός του Λένιν

...Εμείς δεν είμαστε ουτοπιστές. Δεν "ονειρευόμαστε" ότι θα τα βγάλουμε πέρα μονομιάς χωρίς καμιά διοίκηση χωρίς καμιά υποταγή. Αυτά τα αναρχικά ονειροπολήματα, βασισμένα στη μη κατανόηση των καθηκόντων της δικτατορίας του προλεταριάτου, είναι απολύτως ξένα στο μαρξισμό και στην πράξη χρησιμεύουν απλώς για την αναβολή της σοσιαλιστικής επανάστασης ωσότου γίνουν αλλιώτικοι οι άνθρωποι. Όχι, εμείς θέλουμε τη σοσιαλιστική επανάσταση με τους ανθρώπους που έχουμε τώρα, που δεν θα μπορέσουν να τα βγάλουν πέρα δίχως υποταγή, δίχως έλεγχο, δίχως "επιστάτες και λογιστές"...


Η υποταγή όμως πρέπει να είναι απέναντι στην ένοπλη πρωτοπορία όλων των καταπιεζομένων και εργαζομένων- στο προλεταριάτο...




Αντιγράφω από το βιβλίο του Βλαντιμίρ ΄Ιλιτς Ουλιάνοφ (Λένιν) "Κράτος και Επανάσταση", κεφάλαιο ΙΙΙ από τις εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή . Γράφτηκε τον Αύγουστο - Σεπτέμβριο 1917.


δεν είναι εποχή για ποίηση


τούτη η εποχή
του εμφυλίου σπαραγμού
δεν είναι εποχή
για ποίηση
κι άλλα παρόμοια:
σαν πάει κάτι
να
γραφεί
είναι
ως αν
να γράφονταν
από την άλλη μεριά
αγγελτηρίων
θανάτου
N. Εγγονόπουλος, «Ποίηση 1948»