Επανοπλισμός του Λένιν

...Εμείς δεν είμαστε ουτοπιστές. Δεν "ονειρευόμαστε" ότι θα τα βγάλουμε πέρα μονομιάς χωρίς καμιά διοίκηση χωρίς καμιά υποταγή. Αυτά τα αναρχικά ονειροπολήματα, βασισμένα στη μη κατανόηση των καθηκόντων της δικτατορίας του προλεταριάτου, είναι απολύτως ξένα στο μαρξισμό και στην πράξη χρησιμεύουν απλώς για την αναβολή της σοσιαλιστικής επανάστασης ωσότου γίνουν αλλιώτικοι οι άνθρωποι. Όχι, εμείς θέλουμε τη σοσιαλιστική επανάσταση με τους ανθρώπους που έχουμε τώρα, που δεν θα μπορέσουν να τα βγάλουν πέρα δίχως υποταγή, δίχως έλεγχο, δίχως "επιστάτες και λογιστές"...


Η υποταγή όμως πρέπει να είναι απέναντι στην ένοπλη πρωτοπορία όλων των καταπιεζομένων και εργαζομένων- στο προλεταριάτο...




Αντιγράφω από το βιβλίο του Βλαντιμίρ ΄Ιλιτς Ουλιάνοφ (Λένιν) "Κράτος και Επανάσταση", κεφάλαιο ΙΙΙ από τις εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή . Γράφτηκε τον Αύγουστο - Σεπτέμβριο 1917.

Ο Μουρακάμι, ο Λένιν κι η συντρόφισσα

Σήμερα διάβαζα Χαρούκι Μουρακάμι μέσα στο τρένο το "Για τι πράγμα μιλάω όταν μιλάω για το τρέξιμο"

...." Το τρέξιμο έχει πολλά πλεονεκτήματα. Πρώτ' απ' όλα, δεν χρειάζεσαι κανέναν άλλο για να το κάνεις. ούτε ειδικό εξοπλισμό. Δεν χρειάζεσαι κάποιο συγκεκριμένο μέρος για να το κάνεις. Από τη στιγμή που έχεις παπούτσια για τρέξιμο κι ένα δρόμο σε καλή κατάσταση, μπορείς να τρέξεις όσο τραβάει η όρεξή σου."...

Απέναντί μου ήρθε και κάθισε μία νέα κοπέλα θα ταν δε θά ταν 20 χρονών
Δεν είχε τίποτα το αξιοπρόσεκτο πάνω της μέχρι που έβγαλε από την τσάντα της ένα βιβλίο
το γνώρισα από την έκδοση,  ήταν το κράτος και επανάσταση του Β. Ι. Λένιν .


με έπιασε μια ανεξήγητη χαρά κι άρχισα να την παρατηρώ όσο εκείνη έμοιαζε αποροφημένη στο διάβασμά της. κρατούσε ένα μολύβι και κάθε τόσο σημείωνε πάνω στο χαρτί. Μερικές λέξεις ήταν σε κύκλο και υπήρχαν πολλές υπογραμμίσεις σαν σε πανεπιστημιακές σημειώσεις. Παρατήρησα το πρόσωπό της ήταν μελαχροινή με γυαλιά μυωπίας, τουλάχιστον 6 βαθμούς,  μαύρα μάτια, μαύρα μαλιά μακριά με αφέλειες. Φορούσε ένα  γαλάζιο πλεκτό μακρύ κασκόλ τυλιγμένο γύρω στο λαιμό της κατα τα άλλα ντύσιμο ουδέτερο με τζιν και μαύρη φανέλα
ήταν προσηλωμένη ανέβηκε από τα Λιόσια. Έμπαινε στο κεφάλαιο "η κατάργηση του κοινοβουλευτισμού" αδύνατη με σώμα αγύμναστο..  ωραία σαρκώδη χείλια και  λίγο απλανές από τη μυωπία βλέμμα
την κοιτούσα  κάπως αδιάκριτα και λίγο άπληστα και κατεβήκαμε κι οι δυο σταθμό Λαρίσης . Μετά χάθηκε μέσα στο πλήθος....