ομιλία στην Αθήνα, στο ίδρυμα Μελίνα Μερκούρη, Θησείο, 12/05/2011.
Υπάρχουν εναλλακτικές δυνατότητες έναντι της ψυχιατρικής.
Άτομα με προσδόκιμο όρο ζωής μικρότερο κατά 2 ή 3 δεκαετίες: αίτιο η τοξική επίδραση των ψυχοφαρμάκων και οι χειρότερες συνθήκες ζωής λόγω των διακρίσεων.
Σε σχέση με τις τοξικές επιδράσεις δεν δίνεται ικανοποιητική ενημέρωση στους ασθενείς.
Θεωρείται ότι υπάρχει έλλειψη εναλλακτικών δυνατοτήτων. Οι διάφορες εναλλακτικές δυνατότητες θα μπορούσαν να βοηθήσουν να αποφευχθεί η χρήση βίας και ψυχοφαρμάκων. Θα μπορούσε να επιτευχθεί μια μόνιμη αποκατάσταση της υγείας, η αυτοβοήθεια, κάποια νομικά μέτρα όπως η αλλαγή στην νομική κατάσταση των ασθενών μέσω της συμμετοχής τους στην έρευνα και στη διδασκαλία.
Εναλλακτικά Προγράμματα:
Πρόγραμμα Σωτηρία. Το πρόγραμμα ξεκίνησε γιατί είχε παρατηρηθεί ότι ιδρύματα παρεμπόδιζαν μια θετική σχέση ανάμεσα σε ασθενή-θεραπευτή. Εμπόδια στάθηκαν το μέγεθος των ιδρυμάτων και τα ψυχοφάρμακα. Το έργο των υπευθύνων στη Σωτηρία δεν ήταν να τους θεραπεύσουν αλλά να βρίσκονται εκεί για αυτούς. Χρησιμοποιήθηκε φαρμακευτική αγωγή σπανίως. Η προσωπική εξέλιξη ήταν μεγαλύτερη: σταθερή εργασία, η δυνατότητα να τελειώσουν το σχολείο, οι ικανοποιητικές σεξουαλικές σχέσεις. Τα αποτελέσματα αμφισβητήθηκαν και έγινε επαναληπτικό πρόγραμμα που τα επιβεβαίωσε.
Πρόγραμμα Διάβαση:Έχει καταστροφική επίδραση στον ασθενή να του προσάψει κάποιος ετικέτα με ψυχική διάγνωση. Έτσι όλοι οι συνεργάτες είχαν κανόνα να μην προσάπτουν ετικέτες. Δεν έδωσαν ψυχοφάρμακα. Έμειναν έκπληκτοι από τα αποτελέσματα. Το πιο αξιοσημείωτο: η μεγάλη ταχύτητα με την οποία οι άνθρωποι βγήκαν από την ψυχωτική τους κατάσταση. Η αποθεραπεία τους ήταν ότι μπήκαν στο δρόμο για πιο πλούσια ζωή.
Πρόγραμμα Καταφύγιο για ανθρώπους σε κατάσταση κρίσης. Υπάρχουν δεδομένα από 265 ανθρώπους. Τα άτομα της πειραματικής ομάδας είχαν πρόσβαση σε κάθε τι που πρόσφερε ο ξενώνας: υποστήριξη στη διάρκεια κρίσης, εργαστήρια, συμβουλευτική, νομική συμβουλευτική, πρόσβαση σε χώρους όπου μπορούσαν να ξεσπάσουν. Η άλλη ομάδα δεν είχε. Και πάλι η ομάδα της πειραματικής ομάδας πέτυχε. Έτσι οι ασθενείς που έμειναν στον ξενώνα έδειξαν πρόοδο: η παραμονή τους σε κλινικές ήταν σπανιότερες. Τα έξοδα ήταν χαμηλότερα: 9000 δολλάρια για την πειραματική ομάδα, 14000 δολλάρια για την ομάδα ελέγχου. Κατά κεφαλή εξοικονομήθηκαν 5000 δολλάρια
Πρόγραμμα Ανοικτός Διάλογος. Αντιλαμβάνονται τις ψυχώσεις ως διαταραχές των ανθρωπίνων σχέσεων κι όχι σαν διαταραχές του εγκεφάλου. Η ομάδα του ανοικτού διαλόγου είχε πολύ λιγότερες περιπτώσεις ατόμων που αρρώστησαν ξανά. Ως προς το θέμα της εργασιακής απασχόλησής τους μόνο ένα μικρό ποσοστό ζούσαν από τα επιδόματα.
Συμπεράσματα:
Κριτική στάση απέναντι στην έννοια της ασθένειας.
Σεβασμός απέναντι στα ανθρώπινα δικαιώματα.
Να υπάρχει συνείδηση των βλαπτικών και τραυματικών επιδράσεων ψυχιατρικής βίας, ψυχοφαρμάκων και ηλεκτροσόκ.
Πρέπει να εγκαταληφθεί η ιδέα ότι τα ανθρώπινα προβλήματα πρέπει να αντιμετωπίζονται σαν τεχνικά προβλήματα.
Σημαντικό είναι οι ίδιοι οι ασθενείς να παίρνουν μέρος στο σχεδιασμό της θεραπείας τους.
Υπάρχουν ακόμα περισσότεροι ασσθενείς από κείνους που βρίσκονται σε ψυχιατρεία ή γίνονται ανάπηροι μέσω ψυχοφαρμάκων και ηλεκτροσόκ. Για να υπάρξει αλλαγή χρειάζονται οικονομικά αποθέματα.
Οι επαγγελματίες πρέπει να δείξουν προθυμία, να πληροφορηθούν σχετικά με ψυχοφάρμακα, γνώση για τις εξαρτήσεις. Πρέπει να δημοσιεύουν σχετικά με τη διακοπή λήψης. Να είναι έτοιμοι να παραδώσουν τη δύναμη που έχουν στα χέρια τους. Να σκεφτούν καλά τις φαντασιώσεις τους σε σχέση με τις θεραπευτικές τους ικανότητες.
Οι ασθενείς πρέπει να αποκτήσουν λόγο για τη ζωή τους. Πρέπει να κάνουν προσπάθειες για αυτοβοήθεια. Να συνάψουν σχέσεις με άλλους ενδιαφερόμενους. Να αντισταθούν στην βιομηχανοποίηση της ψυχιατρικής. Οι προσπάθειες θα αποδώσουν μόνο αν συνεργαστούν πέραν των ιδίων των ασθενών και οι συγγενείς τους και οι φίλοι τους και οι υπόλοιποι πολίτες.
Στην οικονομική κρίση λιγοστεύουν οι πόροι. Η εξάρτηση από τις βιομηχανίες μεγαλώνει. Η ποσότητα των φαρμάκων μεγαλώνει. Ανεβαίνουν τα έξοδα. Η φαρμακευτική βιομηχανία σπρώχνει προς την όξυνση της κρίσης. Η υιοθέτηση εναλλακτικής ψυχιατρικής δυνατότητας είναι αποτελεσματικότερη και οικονομικότερη.
* (προτιμάται ο όρος ενδιαφερόμενος αντί για ασθενής.)
(O Peter Lehman είναι εκδότης των βιβλίων "Coming off Psychiatric Drugs" και "Alternatives Beyond Psychiatry".Στα ελληνικά έχει μεταφραστεί το "Βγαίνοντας από τα ψυχοφάρμακα" και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Νησίδες).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου