Τετάρτη 25 Μαΐου 2011

ΤΟ ΑΛΟΓΟ ΤΟΥ ΤΟΡΙΝΟ THE TURIN HORSE / A TORINÓI LÓ



του Μπέλα Ταρ
με τους Γιάνος Ντερζί, Έρικα Μποκ, Μιχάλι Κόρμος

Υπόθεση:
«Τορίνο, 3 Ιανουαρίου 1889: ο Φρίντριχ Νίτσε βγαίνει από την πόρτα του σπιτιού που διαμένει, στην Οδό Κάρλο Άλμπερτ 6. Όχι μακριά από αυτόν, ο οδηγός ενός δίτροχου κάρου έχει πρόβλημα με το πεισματάρικο άλογό του. Όσο κι αν το τσιγκλά, το άλογο αρνείται να κουνηθεί και τότε ο οδηγός χάνει την υπομονή του και αρχίζει να το μαστιγώνει. Ο Νίτσε μπαίνει στη μέση με φούρια για να δώσει τέλος σε αυτή τη βίαιη σκηνή, αγκαλιάζοντας το λαιμό του αλόγου, και κλαίγοντας. Ο σπιτονοικοκύρης του τον παίρνει μέσα στο σπίτι, τον βάζει να ξαπλώσει ακίνητο και σιωπηλό για δύο μέρες, μέχρι που ο Νίτσε θα μουρμουρίσει τα απαραίτητα τελευταία του λόγια και θα ζήσει για ακόμα 10 χρόνια, βουβός και παράφρων, με τη φροντίδα της μητέρας του και των αδελφών του. Δεν γνωρίζουμε τι απέγινε το άλογο.» Αυτά είναι τα εισαγωγικά λόγια του Μπέλα Ταρ στην αρχή της ταινίας, που πιάνει την αφήγηση αμέσως μετά από αυτά τα γεγονότα και αποτελεί μια συγκλονιστική περιγραφή της δύσκολης ζωής του οδηγού του κάρου, της κόρης του και του αλόγου. Και μας δείχνει πως τρία απλά πράγματα, ένας αγρότης, μια κόρη και ένα γέρικο και κουρασμένο άλογο, μπορούν να συνθέτουν μια τραγική ιστορία...



ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ

«Η ταινία μας, ακολουθεί το εξής ερώτημα:
Τι απέγινε στ’ αλήθεια στο άλογο;
Ο Όλσντορφερ, ο αμαξάς, και η κόρη του ζουν σε ένα υποστατικό. Συντηρούνται με πολύ σκληρή δουλειά: η μόνη πηγή εισοδήματος που έχουνε είναι το άλογο και η άμαξα- αυτό είναι το μόνο που έχουν για να πορεύονται.
Ο πατέρας αναλαμβάνει διάφορες μεταφορές ως αμαξάς και η κόρη του φροντίζει το σπίτι.
Ζούνε μια πολύ φτωχική και απίστευτα μονότονη ζωή. Οι κινήσεις που κάνουν, οι αλλαγές των εποχών και οι διάφορες ώρες της μέρας είναι που υπαγορεύουν τον ρυθμό και τη ρουτίνα που τους έχει επιβληθεί τόσο σκληρά.
Η ταινία δείχνει τη θνητή φύση των όντων, με αυτόν τον βαθύ πόνο που όλοι εμείς, που είμαστε όλοι καταδικασμένοι να πεθάνουμε, νιώθουμε μέσα μας

«Η ερώτηση "γιατί κάνω ταινίες" μοιάζει χωρίς απάντηση» έχει δηλώσει στο παρελθόν ο ίδιος ο Μπέλα Ταρ. «Δεν ξέρω. Πιθανότατα κάνω ταινίες για να προκαλέσω την τύχη, για να είμαι ταυτόχρονα ο πιο ταπεινωμένος και, για λίγες μόνο στιγμές, ο πιο ελεύθερος άνθρωπος στον κόσμο. Απεχθάνομαι τις ιστορίες, καθώς παραπλανούν τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι κάτι έχει συμβεί. Στην πραγματικότητα, τίποτα δε συμβαίνει, καθώς γλιστράμε από τη μια κατάσταση στην άλλη. Γιατί σήμερα υπάρχουν μόνο καταστάσεις, όλες οι ιστορίες έχουν γίνει χυδαίες και μπανάλ. Το μόνο που απομένει είναι ο χρόνος


ΜΠΕΛΑ ΤΑΡ, 2007

σημείωση δικιά μου: το άλογο στην ταινία είναι πολύ συμπαθητικό, προσπάθησα να βρω φωτογραφία του  αλλά δεν τα κατάφερα. Η ταινία είναι ψυχοπλάκωμα, σιγά σιγά αρχίζεις να νιώθεις χάλια και να κάνεις σκέψεις θανάτου ενώ ο σκηνοθέτης δεν έχει δείξει τίποτα τέτοιο.Και εκεί ακριβώς έγκειται η μεγάλη του μαεστρία .  Είναι υποβλητική και η φωτογραφία , το άγονο τοπίο με τον άνεμο που μαίνεται,  η μουσική με το επίμονο τσέλο, το ασπρόμαυρο φιλμ, το  συμπαθητικό αλογάκι που είναι αναγκασμένο να κουβαλάει το κάρο...

Ο Μπέλα Ταρ θα επισκεφτεί την Ελλάδα από τις 3 έως τις 9 Ιουνίου.

2 σχόλια: