Γίνε κι εσύ fan

Σήμερα κατέβηκα Σύνταγμα από το απόγευμα.

 Είχε πολύ κόσμο, πολλές μαμάδες με μωρά (και μπαμπάδες) πολύ νεολαία αλλά και ηλικιωμένους.. Πολύς κόσμος κρατούσε καφέδες σε πλαστικό. Επίσης οι περισσότεροι είχαν φωτογραφικές μηχανές και τραβούσαν φωτογραφίες συνέχεια. Είχε πάγκους με σουβλάκια, καλαμπόκια και σάντουιτς, επίσης πάγκο με ελληνικές σημαίες, μέχρι και ξυλοπόδαρους.

 Είχα διαβάσει για τους "πάνω" και για τους "κάτω" και κάθισα να δω την συνέλευση. Η συνέλευση πήρε να αρχίζει κατά τις  εννιά. Κάποιοι προέτρεπαν τον κόσμο να καθίσει κάτω. Στη μέση της πλατείας  όλοι είχαν καθίσει κάτω .Πίσω πίσω και στα πλάγια στέκονταν όρθιοι. Σχηματίστηκε έτσι ένα τεράστιο θέατρο καθισμένων .Υπήρχε μέριμνα για μερικούς διαδρόμους διαφυγής. Έβλεπα  το πλήθος ψηλά στη βουλή και τα πράσινα λέιζερ πάνω στους τοίχους της. Που και που κανένα μπαλόνι με νέον ξέφευγε στον ουρανό. Ήταν πολύ όμορφα: τα ψηλά  δέντρα της πλατείας , οι φωτεινές επιγραφές των ξενοδοχείων και ο ήχος των χιλιάδων ανθρώπων. Σκεφτόμουν τι είχε συμβεί  εδώ παλιά  τότε που ζητούσαν Σύνταγμα.

Στην αρχή διαβάστηκε ένα κείμενο ενάντια στην τρόικα και στο μνημόνιο .Ο κόσμος κάθε τόσο ξέσπαγε σε χειροκροτήματα. Ο τύπος που διάβαζε πραγματικά ξεσήκωνε τα πλήθη με το πάθος που διέκρινε τη φωνή του. Έπειτα δόθηκαν εξηγήσεις ότι όποιος ήθελε να μιλήσει θα έπαιρνε ένα χαρτάκι με έναν αριθμό . Θα μοιράζονταν 500 χαρτάκια αλλά με κλήρωση θα μιλούσαν μόνο 80. Τα θέματα πάνω στα οποία θα έπρεπε να μιλήσουν ήταν ομάδες εργασίας , αλληλεγγύης, κοινωνικών προβλημάτων κλπ. Ένας κύριος εξήγησε στο πλήθος ότι αν μας αρέσει κι επικροτούμε κάτι θα κουνάμε τα χέρια ψηλά (στυλ όλε) αλλά αν διαφωνούμε θα υψώνουμε τον αντίχειρα και θα κουνάμε προς την αντίθετη κατεύθυνση (στυλ die όπως έκανε ο καίσαρας).

'Επειτα από τα διαδικαστικά το λόγο πήρε -τιμής ένεκεν - μια γιαγιά 103 χρονών. Η γιαγιά της πήρε κάμποσο χρόνο να φτάσει ως το μικροφωνικό βήμα γιατί έπρεπε να ανοιχτεί διάδρομος να περάσει το καροτσάκι. Όταν έφτασε, έπεσαν απάνω της οι κάμερες και ο μπούμαν. Όλοι αυτοί βέβαια όχι των καθεστωτικών μμε αλλά της συνέλευσης. Η γιαγιά πρέπει να τα είχε ψιλοχάσει.  Ούτε λίγο ούτε πολύ είπε ότι είναι πολύ χαρούμενη που βρίσκεται σήμερα εδώ, να είμαστε καλοί χριστιανοί, να αγαπάμε την ελλάδα.και να κάνουμε καλές οικογένειες. Μετά τον λόγο πήραν κάτι άλλοι που είπαν ότι χαίρονται που είναι εδώ και ότι ζουν τις καλύτερές τους στιγμές κάτι τέτοιο ή ότι 20 χρόνια ήταν στον καναπέ αλλά τώρα σηκώθηκαν.

Επειδή υποψιάστηκα ότι θα συνεχιζόταν το ίδιο βιολί κι ο καθένας θα έλεγε τον πόνο του  δεν κάθισα περαιτέρω και τώρα μετανιώνω γιατί θα είχα να γράψω περισσότερα.
 Σκεφτόμουν καλό πανηγυράκι και τι ωραία που εκτονωθήκαμε και σήμερα και  γύρισα σπίτι μου ευτυχισμένη.

Γίνε κι εσύ fan στο facebook .